De Week van de Waarheid

Heb je dat ook dat je brievenbus meer en meer uitpuilt van ongevraagde post? En dan bedoel ik niet de hopen papieren reclame. En al zeker niet belastingaanslagen of andere ongewenste facturen. Neen, het gaat mij om die meestal wat dikkere enveloppes van liefdadigheidsorganisaties. Ongevraagd krijg je allerlei gadgets en prullaria toegestuurd, steevast vergezeld van een brief met smeekbedes en uiteraard het voorgedrukte overschrijvingsformulier waar alleen nog het bedrag moet op ingevuld worden. Deze week was op dat vlak een topweek.

Uiteraard alle begrip voor sociale organisaties die werkingsmiddelen nodig hebben en die al zeker in dit coronajaar overal uit de benefietboot vallen. Er zijn genoeg goede doelen waar ik mij kan achter scharen: in eigen streek, in de derde wereld, voor de natuur, voor dieren, … Maar om die te kiezen heb ik geen foto’s nodig waarop schattige kindjes met smekende blik en duidelijke lichamelijke afwijkingen gebruikt worden, of van Spaanse windhonden die na bewezen diensten in de jacht worden gedumpt of Argentijnse paarden die je volgende keer twee keer doen slikken bij de biefstuk op je bord, van blinde mensen of hun geleidehond, ... Verschillende organisaties kennen we en zijn zeer lovenswaardige initiatieven, andere lijken wel plots uit het niets tevoorschijn te komen om al dan niet met fiscale attesten te zwaaien (60 % dit jaar voor wie het nog niet wist). 

Maar ondertussen is mijn stapel pennen - enkele zelfs met naamopdruk – tot een berg gegroeid, ik heb al meer wenskaarten dan facebookvrienden, en dan heb ik het nog niet over de voorgedrukte enveloppes en adresstickers, die de gratis pennen dan weer bijna overbodig maken. Verder zijn de jongste weken ook in onze brievenbus beland: blocnotes, post-its, boodschappentassen in stof en plastic, magneetjes, een keukenhanddoek en zowaar sokken met kersttaferelen. Volgens experten zit achter de campagnes de redenering: geven doet geven en zouden de bestemmelingen zich meer verplicht voelen om te geven als ze wat krijgen. En dikwijls zouden die organisaties de prullaria gesponsord krijgen van andere bedrijven die dat op hun beurt fiscaal kunnen inbrengen.

Versta me niet verkeerd, het is belangrijk dat we aan echte goede doelen blijven geven, maar met al die rommel die ik al heb verzameld, ga ik toch eens een garageverkoop organiseren. Ik steek de uitnodiging daarvoor wel in uw brievenbus, met een smekende blik van mezelf om me hier van te komen verlossen. Misschien stop ik er wel een pen bij. En uiteraard een overschrijvingsformulier om de kosten te dekken.  (Rik D. dorpsfilosoof)67015