DOORPRIKT: Vluchten kan niet meer

De Wereldvluchtelingendag van morgen is actueler dan ooit door de beelden van de gammele bootjes waarin duizenden de oversteek vanuit Afrika naar Zuid-Europa maken. En ook door het verenigde Europa dat Italië grotendeels met de problemen laat zitten, illustratie van de selectieve Europese solidariteit. Zover hoef je trouwens niet eens te kijken, ook in Limburg zijn er gemeenten die niet langer (een beperkt aantal) vluchtelingen willen opvangen omdat het hen teveel kost. En dat terwijl het om veel meer gaat dan die bootvluchtelingen alleen, wereldwijd zijn miljoenen mensen op de vlucht voor oorlogsgeweld, onderdrukking of mishandeling om hun ideologie, religie, afkomst of geaardheid, ... Ja, er zitten er ook tussen die louter en alleen een verbetering van hun economische situatie zoeken. Ja, er zijn er bij die van de voordelen van onze maatschappij willen profiteren zonder iets te presteren. En ja, er zit ook schorem tussen dat de misdaadstatistieken hier mee komt beïnvloeden. Problemen verzwijgen is ze erger maken. Maar randgevallen veralgemenen is een nog grotere leugen. En vergeet niet dat onze ouders, grootouders en overgrootouders vorige eeuw ook twee keer op de vlucht zijn gegaan voor oorlogsgeweld en bezetting.

Toen zes jaar geleden bekend raakte dat De Bark zou omgevormd tot asielzoekerscentrum waren de verontwaardiging en onrust groot. Het zou tot meer criminaliteit en verloedering leiden. De besluitvorming en communicatie rond het hele verhaal hebben die beeldvorming toen ook geen goed gedaan. maar ondertussen staan we 5,5 jaar na de komst van de eerste asielzoekers. Van criminaliteit of hinder is geen sprake, De Bark heeft zelfs zijn eigen plaats verworven in de gemeente. Daarvoor leveren de directie en medewerkers van het centrum enorme inspanningen. Geregeld zetten ze de deuren open voor activiteiten voor kinderen of volwassenen, optredens, proeven van de wereldkeuken, geleide bezoeken voor groepen, ... Van de bewoners wordt verwacht dat ze mee het centrum onderhouden, en dat ze de omgeving proper houden, deelnemen aan Straat.net, helpen bij evenementen, ...

In een democratische maatschappij moet ruimte zijn voor kritiek, maar criticasters moeten achteraf ook kunnen toegeven, dat ze het niet bij het rechte eind hadden. Destijds werd De Bark als een tijdelijke oplossing naar voor geschoven. Laat er ons in de huidige internationale context maar van uitgaan, dat het de komende jaren ook nog nodig zal zijn. En dan kun je er maar beter het beste van maken, in de twee richtingen, ook al is het populairder om mee te huilen met de wolven in het bos. (Dirk Reynders - Internetgazet Heusden-Zolder)
Reacties op Facebook
21809