De Week van de Waarheid
't is 't Feest van de Arbeid vandaag. Traditioneel een hoogdag voor iedereen die zich socialist noemt. Ze kwamen dan ergens samen in een Limburgse stad of gemeente waar de socialistische partij - vroeger BSP, nadien SP, daarna sp.a en sinds kort Vooruit - aan de macht was. Daar werden dan vlammende toespraken gehouden tegen het grootkapitaal, voor de bevrijding van het proletariaat en andere postrevolutionaire kreten. Ze hielden dan een optocht, roos in het knoopsgat, en op de eeuwig repetitieve klanken van de Internationale probeerde menigeen in de maat te stappen, wat niet altijd even goed lukte. Een echte revolutionair hoort trouwens niet in de pas te lopen, zou ik nu denken.
De toespraken worden steevast afgerond met de roep leve de partij, leve het ABVV en leve De Voorzorg. Maar goed dus dat corona dit jaar zo'n viering onmogelijk maakt. Hoe geloofwaardig zou je immers zijn als vlak voor 1 mei bekend wordt dat het kopstuk van het ziekenfonds, die ook achter de partijschermen de lakens mee uitdeelde, voor miljoenen heeft gefraudeerd. Met het geld van het proletariaat ... Met de linkervuist in de lucht de internationale zingen en de rechterhand vooruit zich laten betalen ... De socialistische beweging heeft als alternatief vandaag een gezinszoektocht in Hasselt en Tongeren, ... zouden ze het verloren geld moeten gaan opsporen?
Jamaar, hola, het katholieke kamp moet hier niet beginnen grinniken. Zij wilden zich ook inzetten voor de onderdrukte arbeider en haalden daarvoor hun inspiratie in de pauselijke encycliek Rerum Novarum van 130 jaar geleden. Dus al wat zich tot het christelijke middenveld rekent probeert dan enkele weken na de socialisten wat slogans te recycleren om zijn gevoel voor naastenliefde te etaleren. Al dan niet in overleg met hun middenvelders in de partij. Dit jaar hebben beide bewegingen meer dan ooit een gezamenlijke vijand in de werkgevers nu de loononderhandelingen zijn afgesprongen.
De eerste mei hebben de katholieken trouwens ook al proberen te kapen van de sossen, door kapelletjes te versieren en bedevaarten te houden. in Heusden kennen ze trouwens nogal wat van kapelletjes versieren. Ook al zal dat dit jaar weer in mineur zijn. Ook weer een raakpunt met de socialisten van wie er nogal wat na de 1 mei-viering op hun terugweg kapelletjes tegenkwamen. Om dan laat op de avond thuis een nieuwe vlammende toespraak te moeten aanhoren. Met een dreigende vuist deze keer. Maar ook die kapelletjes moeten ze dit jaar missen. Terwijl de terrassen wel open zijn als hun tegenhangers Rerum Novarum vieren. Da's het nadeel als je niet in de Vlaamse regering zit. (Rik D. Dorpsfilosoof)
69338