De Week van de Waarheid

De terrassen zijn dus nu geopend. En ja, als het weer een beetje meezit en we vinden een plaatske, dan zullen we ons ook ergens neervleien en ons het nodige gerstennat van de tapkraan laten voorzetten. Maar de aanloop naar de heropening van de terrassen was toch een beetje bizar.

Eerst ging iedereen tekeer alsof het einde van de oorlog in zicht was en vandaag het Verdrag van Versailles zou ondertekend worden. Vervolgens kwam het overlegcomité met de regels qua openingsuren, afstand, bediening, ... met wat gemor, maar ja, na elke oorlog moet het territorium weer verdeeld worden. En dan de dag voor de opening ... lap weer nieuwe regels. Iedereen verbouwereerd. De plexibiliteit van het Belgische systeem. De horecamensen waren uiteraard ziedend, en het leek of ze de derde wereldoorlog  zouden aankondigen. Het werd even Terras Ambras.

De cafébazen hebben zo hard geroepen dat ze een droge keel hebben en vanmorgen de eerste pinten zelf hebben moeten drinken, maar er is genoeg over voor de klanten die ongetwijfeld zullen toestromen. Gelukkig maar dat de terrassen 's avonds redelijk op tijd moeten sluiten. Want al die vaste cafébezoekers hebben natuurlijk geen training meer gehad en binnen de kortste keren zijn die in de olie. En de olieprijzen zijn de jongste tijd weer de pan aan het uitswingen. En dan komt hij thuis en dan vliegt die zatte paljas ergens op een reservematras. Tot daar het droomterras.69397