De Week van de Waarheid

Het is toch nogal een gedoe met dat EK voetbal: er staan geen reuzegrote schermen, maar gewoon grote schermen en de rush op televisietoestellen was nog nooit zo groot als de afgelopen weken. Terwijl ik dacht dat iedereen al een tv had. En je kunt toch niet naar twee tv's tegelijk kijken? Tenzij je ook achter op je hoofd nog een paar ogen hebt. Enfin, iedereen samen voor het kleine of grote scherm, en als de favoriete ploeg wint, de auto in en rondtoeteren in karavanen. En dat terwijl de benzineprijs de jongste week weer aan het pieken is. Wat gaat dat over enkele jaren geven: dan rijden alle auto's elektrisch maar ze kunnen niet meer opladen want de stroom is opgebruikt door alle tv-schermen. Het zullen dan fietskaravanen moeten worden. 


Het doet mij allemaal terugdenken aan lang vervlogen tijden. Eind de jaren zestig, toen nog niet iedereen een tv-toestel had. Buren en familieleden gingen toen bij elkaar kijken, een beetje de arena's van tegenwoordig avant-la-lettre. Het was de tijd dat alle Rode Duivels nog gewoon Vlaamse en Waalse namen hadden, waar de commentatoren geen maanden moesten op oefenen. De uitzending was ook beperkt tot de match op zich. Tegenwoordig duren de voorbeschouwingen en analyses dubbel zo lang als de wedstrijd zelf. Nu ik begrijp dat wel, de analisten hebben na de match altijd een uur nodig om uit te leggen, waarom er eigenlijk geen snars klopte van wat ze voor de aftrap hadden uitgekraamd. En dan heb ik het nog niet over het feit dat een stel Hollanders hier de sportdienstbudgetten komt mee opsoeperen. 

Maar vroeger had je dat dus allemaal niet. Na de match ging toen ook iedereen naar huis of slapen. Amper de helft van de gezinnen had een auto, laat staan dat ze daar dan mee zouden gaan rondtoeteren. Van versierde huizen was ook geen sprake. Neen, de Belgische vlag, die hing je alleen op 11 november uit, als eerbetuiging aan de oudstrijders. Die waren immers volgehangen met decoraties van het IJzerfront teruggekeerd. Als de voetballers met één bronzen medaille van de kleine finale terugkomen, loopt de Grote Markt van Brussel al vol om hen te bejubelen. Terwijl ze niet eens de ultieme veldslag hebben bereikt.

Ach, de tijden zijn veranderd. En wie in het verleden blijft trappelen, wordt een ouwe zeur. We zullen dus onze vlaggen maar uithangen, de pintjes koud zetten en seffens nog eens langs de naftpomp rijden zodat we klaar zijn voor vanavond. (Rik D. Dorpsfilosoof)


69747