De Week van de Waarheid

Begin deze week zijn de solden van start gegaan, of in het goed Nederlands: de koopjes. Twee keer per jaar is dat normaal het startschot voor een stormloop op winkels met kleding, schoenen, ... en tegenwoordig eigenlijk op alle winkels. Voor simpele mensen als ik is dat altijd een raar gegeven geweest. Spullen waarvoor je de ene dag de volle pot betaalt, krijg je een dag later aan de helft van de prijs. Voor exact hetzelfde, een broek met evenveel knopen, een jas met dezelfde rits en schoenen met twee veters. En dan de timing, wintersolden beginnen meteen na Nieuwjaar, als de winterkoude nog moet komen, en de zomersolden na 1 juli, als de zomer nog moet beginnen. Veel mensen stellen hun aankopen dus gewoon uit. Bovendien zijn de voorbije jaren de online spelers al met kortingen op de proppen gekomen, de weken voordien. De handelaars worden verplicht daardoor vooraf al met koppelkortingen te werken. Kunnen die mensen nog iets verdienen, vraag ik mij dan af.

Nu de soldenperiode is sowieso al zeer rustig gestart. Want door corona mag je maar alleen gaan winkelen. Een vrouw die alleen gaat winkelen, die kan tenminste haar plan nog trekken en zelf keuzes maken. Maar wij mannen zijn hulpeloze wezens. Zonder de opinie van een vrouw lopen de meesten van ons verloren in een kledingzaak. Het gevoel van een kleuter die op zijn mama roept. 

Er zijn trouwens veel mannen die ook buiten coronaperiodes niet met hun vrouw of vriendin mee binnengaan in een kledingzaak. Ze staan dan buiten wat rond te draaien of zoeken het gezelschap op van lotgenoten. Je krijgt dan een soort tijdelijke micro-communities die - eenmaal het laatste voetbalnieuws geanalyseerd is - zich steevast vinden in elkaars klaagzang over de vrouw die te lang binnenblijft en daar wellicht hun vakantiegeld of eindejaarspremie erdoor aan 't jagen is. Maar door corona en de social distancing kan ook dat niet meer. De buitenblijvers schuifelen dus wat eenzaam op de vensterbank van de winkel met de blik van een vastgebonden basset. In het pre-coronatijdperk reageerde hij nog kwispelstaartend als de vrouw weer buitenkwam, want als beloning wachtte dan het caféterras. Maar helaas, die losloopweide is nu ook gesloten. (Rik D. Dorpsfilosoof)
67264