DOORPRIKT: De grenzen van de vrijheid

Het is vandaag exact een jaar geleden dat in het Sint-Franciscusziekenhuis de eerste twee coronabesmettingen werden ontdekt. Op dat ogenblik waren in ons land al verschillende alarmbellen afgegaan en zag ook Heusden-Zolder zijn eerste evenementen preventief afgelast. Maar toch hoopten en dachten velen dat het bij ons nog zou meevallen. Helaas, goed drie weken later hadden we al 15 doden en een 50-tal mensen in het ziekenhuis. Alles ging op slot, het land viel stil en werd ondergedompeld in zijn grootste crisis sinds de Tweede Wereldoorlog. Net als bijna heel de wereld trouwens. 

Ondertussen zitten we 365 bizarre dagen verder. Nog altijd moeten mensen veel missen: gezelschap van familie en vrienden, horecabezoek, shoppen op een normale manier, theater en bioscoop, evenementen en verenigingsleven, religieuze diensten, reizen, ... Er zijn ook andere dingen in de plaats gekomen: thuiswerk, de ontdekking van wandelen in de natuur,  het comfort van een lege agenda, meer gezelligheid thuis, solidariteit, creatieve ondernemers, ... Hopelijk blijft minstens een deel van de positieve zaken kleven.

Vertrouwen

Maar dat is zorg voor later. Nu gaat het erom om geleidelijk naar het gewone terug te keren. En dat kan maar als de besmettingen, hospitalisaties en overlijdens verder naar beneden gaan én de vaccinaties worden opgedreven. En daar knelt het schoentje. De besmettingscijfers blijven nog volatiel, ook in Heusden-Zolder. En de vaccinaties zijn nog een ander verhaal. Er is de klucht rond de erkenning en de bestelling en levering van voldoende vaccins. Daar bots je op het winstbejag van de farmaciereuzen en de inefficiëntie en bureaucratie bij de overheden. Met daar bovenop nog eens de chaotische organisatie van de planning en uitnodiging van de mensen die gevaccineerd worden. 

Om zoveel mogelijk inwoners te overtuigen van de noodzaak om zich te laten vaccineren, is één zaak essentieel: je moet vertrouwen kweken. En met dat vertrouwen wordt nog dagelijks gejongleerd, zowel  zowel nationaal, regionaal als lokaal. Het weren van de media bij de start van de vaccinaties in Watt17 in Heusden-Zolder was in die zin geen verstandige beslissing. En doordat de vaccinatiecampagne zo lang gaat duren, is het opletten geblazen dat het vertrouwen én de motivatie niet afbrokkelen. 

Keuzevrijheid

Pas als de vaccinaties van de bevolking echt op gang zijn gekomen, kan na een eerste balans  de verdere discussie starten over de wenselijkheid en haalbaarheid van verplichtingen. Als de wet wordt aangepast kan het, want ook nu zijn in ons land al vaccinaties verplicht voor iedere baby, en ook voor bepaalde beroepsgroepen. Uiteraard zou in een democratisch land iedereen zijn keuzevrijheid moeten kunnen behouden, maar de meer dan 100 dorpsgenoten die  zijn overleden of vele anderen die nog altijd de gevolgen van de besmetting dragen, hebben ook geen keuzevrijheid gehad. De vrijheid van een mens is nu eenmaal begrensd door de vrijheid van de ander. (Dirk Reynders, Internetgazet Heusden-Zolder)
Reacties op Facebook


67850