DOORPRIKT: Over het paard getild
34 paarden verblijven er momenteel in het Vogel- en Zoogdierenopvangcentrum en het is een uitdaging om die ook allemaal tegen de koude te beschermen. Tegelijk krijgt het opvangcentrum de jongste tijd voortdurend het vuur aan de schenen gelegd door tegenstanders, niet alleen via sociale media maar ook door klachten bij politie en gerecht. Eerst was er al kritiek op de beslissing om te stoppen met het opnemen van wilde dieren, omdat de opvang van verwaarloosde en inbeslaggenomen dieren steeds meer tijd en middelen opslorpt. Dan kwam er na een klacht een onderzoek van de diereninspectie naar de werking van het centrum. Die bleek samen te hangen met de oudere beelden van gedode hangbuikzwijnen in het centrum die uit het archief van iemands smartphone waren opgediept. Die beelden zagen er inderdaad niet fraai uit, maar blijkbaar waren de zwijnen door een dierenarts geëuthanaseerd omdat het VZOC er teveel had opgevangen en dat mocht niet van onder meer het FAVV. Bij het daarop volgende onderzoek door de Vlaamse overheid kwam alleen aan het licht dat in alle stallen rookmelders moesten hangen.
Dan volgde de trieste zaak met de ontsnapte boeboekuil Howie. De eigenares was troosteloos. Leden van het VZOC konden de uil vangen, zetten hem in een kooi bij twee bosuilen. Toen hij kort nadien niet meer te zien was, kreeg de eigenares te horen dat hij ontsnapt was. Er volgde heel wat commotie tot enkele dagen later het kadaver van de uil in de kooi werd gevonden, maar dat lieten ze niet aan de eigenares weten om geen olie op het vuur te gooien. Uiteraard was het effect net omgekeerd. Er volgde een klacht bij de politie, die stelde geen strafbare feiten vast, maar de zaak liet toch een erg zure nasmaak na, zowel over de omstandigheden waarop de vogel in het centrum overleed als over de communicatie naar de eigenares. En ja, zoals in elk bedrijf of organisatie en zelfs in ziekenhuizen zullen er wel eens fouten worden gemaakt.
Vervolgens heeft een paardeneigenaar - wiens dieren in beslag zijn genomen - via zijn advocaat, ook een paardeneigenaar, een strafklacht ingediend. Zijn dieren - die hij nog steeds niet terugkreeg - zouden een verkeerd ontwormingsmiddel hebben gekregen, eentje dat zelfs gevaarlijk zou zijn voor paarden. Bovendien beschuldigt hij het opvangcentrum van subsidiefraude omdat ze voor het verplichte ontwormingsmiddel een subsidie krijgen die vele malen hoger ligt dan de kostprijs van het andere middel. Omdat alles met goedkeuring van de Vlaamse overheid zou gebeuren, is ook de strafklacht ook tegen haar gericht. Bij het VZOC wordt gesteld dat alleen een dierenarts het ontwormingsmiddel toedient en dat daarvoor geen subsidies worden uitgekeerd. Een volgende beschuldiging gaat over fraude met data en paspoorten en geld verdienen aan illegale handel in paarden. Die paspoorten worden door de dierenarts aangevraagd en betaald (door het centrum) bij de Belgische Confederatie van Paarden. Paarden die vrijgegeven worden, worden niet verkocht maar kunnen geadopteerd worden, waarbij in het register het chipnummer en de bestemming genoteerd worden.
En de kruistocht gaat verder, want ondertussen zijn ex-medewerkers en vrijwilligers benadert door een advocaat die hen aanspoort om alle mogelijke malversaties uit het verleden te melden. En ze worden daarbij gepusht 'om zich vooral te laten gaan'. Meerdere paardeneigenaars wiens dieren in beslag zijn genomen, zouden zich nu gaan groeperen in hun strijd tegen het VZOC.
Uiteraard heeft iedereen die zich tekort gedaan voelt, het recht om zich daartegen te verzetten. Daarbij worden evenwel twee dingen uit het oog verloren. De paarden zijn inbeslaggenomen door de politie of door de Diereninspectie van de Vlaamse overheid, het opvangcentrum staat in voor het ophalen en verzorgen, en beslist achteraf ook niet over de vrijgave van de paarden. Daarnaast - buiten paarden die ontsnapt zijn wat altijd kan gebeuren - worden de paarden niet zomaar inbeslaggenomen en in het centrum opgevangen. De gruwelijke beelden van uitgemergelde paarden, met vergroeide hoeven, aangetaste huid, enz. waren de afgelopen jaren helaas de regel en niet de uitzondering. Het is ook een verkeerd beeld dat de dieren alleen in beslaggenomen worden bij mensen die eerder in de marge van de maatschappij leven. In verschillende rechtszaken in het afgelopen decennium – en die gingen over alle soorten dieren – bleek dat eigenaars wel het geld hadden voor juridische procedures, terwijl er geen problemen waren geweest als ze een fractie daarvan aan hun dieren hadden besteed. En dan hebben we het nog niet over de agressie die soms met inbeslagnames gepaard gaan.
De aanvallen van de tegenstanders missen ondertussen hun doel niet. Mensen die via een legaat in hun testament een som aan het VZOC wilden overmaken, trekken dat nu in twijfel of zien ervan af. Firma's die voeding of andere spullen schenken, stellen vragen, vrijwilligers krijgen bedreigingen aan de telefoon, .... De schade op korte en lange termijn voor het opvangcentrum is niet te overzien.
Voor de verantwoordelijken van het Vogel- en Opvangcentrum kunnen de voortdurende aanvallen hen alleen maar tot extra zorgvuldigheid aanzetten, zowel in de administratie, de verzorging van de dieren als de communicatie. En niet te vergeten, het gaat hier om het welzijn van de dieren. Hopelijk zijn ook de tegenstanders zich hiervan bewust. (Dirk Reynders)
Reacties op Facebook84249