DOORPRIKT: Vrijwilligers als laatste der mohikanen
Al bijna drie decennia vormt De Zandloper een kloppend hart in Heusden-Zolder, vooral voor de senioren. Maar in tegenstelling tot het imago dat het bij velen heeft, is het veel meer dan een goedkoop café voor mensen op leeftijd. Het is uitgegroeid tot een dienstencentrum, met activiteiten en cursussen, waar mensen die zelf niet de faciliteiten hebben, terechtkunnen voor hun was en plas, waar ze informatie kunnen krijgen, waar feesten worden georganiseerd, enz. Maar bovendien is het een ontmoetingscentrum.
En naast het vaste personeel spelen de vrijwilligers daarin een cruciale rol. En laat het nu precies in dat laatste segment sputteren. Al eerder verdwenen vrijwilligers van het toneel. Toegegeven niet iedereen is even makkelijk in omgang of functioneert even vlot in een groepsproces. Maar de jongste tijd lijkt het ongenoegen nog toegenomen en heeft een vrij omvangrijke groep de deur achter zich dichtgetrokken. De gevolgen blijven niet uit. Er zijn te weinig handen om op zaterdag de cafetaria nog open te houden, de wekelijkse optredens in de zomermaanden zijn afgeblazen, …
Eén van de laatste druppels was de toewijzing van de conciërgewoning. De vrijwilligersgroep had erop gerekend dat hun voorzitster zich daar zou kunnen vestigen, maar na een selectieprocedure werd het appartement aan een koppel toegewezen. Toevallig een partijgenote van de verantwoordelijke schepen en de burgemeester, iemand die in oktober vorig jaar mee op hun lijst stond. Opgelet, we hebben geen aanwijzing dat de procedure met de voeten zou zijn getreden, het kan perfect zijn dat degenen die aangeduid zijn het best aan de criteria voldeden. Alleen heeft de meerderheid tijdens de gemeenteraad de kans laten liggen om tijdens de openbare zitting – waar voor de rest inderdaad geen namen mogen genoemd worden – de procedure en de criteria toe te lichten. Het had alleszins de zweem van partijdigheid kunnen wegnemen.
Daarnaast is het uiteraard niet aan de vrijwilligers van De Zandloper om het beleid te bepalen, maar moeten beleidsmakers en ambtenaren wel de vrijwilligers in hun waarde laten en zoveel mogelijk betrekken. Zonder vrijwilligers geen Zandloper.
En dat geldt ook voor de rest van onze samenleving: sportclubs, cultuurverenigingen, socio-culturele organisaties, … heel het middenveld draait op vrijwilligers. En daar vallen klappen. Corona was een breekpunt, velen hebben sinds de gedwongen time-out alsmaar minder zin om ’s avonds nog hun comfortzone te verlaten. En anderzijds moet iedereen door de overheidsmaatregelen alsmaar langer werken. Vroeger speelden vooral de (relatief) jong gepensioneerden een trekkersrol in het verenigingsleven, nu smelt die groep weg als sneeuw voor de zon. Last but not least is er het groeiend individualisme dat vreet aan het engagement in onze maatschappij.
Allemaal redenen te over om de vrijwilligers die we nog hebben te koesteren en te respecteren. Een zandloper zonder korrels, hoef je niet meer te draaien want er zit geen beweging meer in. (Dirk Reynders)
Reacties op Facebook85393