Gedichtendag: 'Een ode aan mijn dorp'

Op deze gedichtendag laat Rita Vanhove haar poëtische ontboezemingen aan haar dorp Eversel de vrije loop.

Het dichten wilde eerst maar niet lukken.
Soms schoot me iets te binnen en was ik het zo weer kwijt.
Oei dat wordt weer zwoegen en zuchten.
Maar eenmaal op dreef, was het of ik alles herbeleef.
Ik ben een fiere bewoner van dit dorp en hoop dat jullie luisteren naar dit gedicht.

Dat we dichter bij elkaar komen en iedereen welkom heten in dit huis, waar menigeen voor is gezwicht.
Een dorp waar het leven moet bruisen, bedrijvigheid en veel beeld in de straat.
Laat ons hopen dat fauna en flora blijft behouden of zelfs nog meer.
Dit is waar dit gedicht voor staat.

De straten meer doorspekt met knusse pleinen, banken, bloemen, planten en nog zoveel meer.
In de zomer warm en groen, picknick buiten, brengt mensen samen.
Dat is het toch waar we het voor doen?
Ons dorp mag nooit zijn hart verliezen.
Het heeft echt heel veel te bieden.

Dikwijls wandel ik door de bossen en de straten.
Mensen kom je overal tegen, een vriendelijke knik een goedendag,
meer heb je niet nodig om je leven zuurstof te geven.
Dagdromen onder het bladerdak van de talrijke bomen,
het doet je bloed echt wel harder stromen.

Soms laat ik me verleiden, nee niet wat je denkt,
maar plof ik neer op de bank en denk wat een rust in dit drukke bestaan,
kom laat me vertrekken en langs de stille wegen gaan.

Elke partij moet een beetje groen,
dat hebben onze nakomelingen heel hard vandoen.
In de raadzaal worden nog teveel bomen geveld.
Papierverspilling in overvloed,
waar blijft dat elektronisch bord?
Dat ze eindelijk eens kunnen drukken op de rode knop.44598