Groeten uit Mazarron (slot)

In de streek van Mazarron wordt heel wat Nederlands gesproken, vaak met een accent van Heusden-Zolder en omstreken. De sleutel voor de oplossing van dat raadsel ligt op de oude mijnsite van Mazarron waar we met Eric Philips naartoe trokken. Mazarron is inderdaad ook een voormalige mijnstad, waar vooral koper werd opgedolven, maar ook tin. De mijnsite ligt er nu totaal verlaten en vervallen bij, maar je kunt overal bijkomen. De schachtbok staat er nog, de schacht is nog open en de liftkooien hangen er zelfs nog in. De gebouwen zijn ruïnes maar aan de muurtegels kun je bijvoorbeeld de badgebouwen (lavaars) nog herkennen. Ook de schouwen die de rook van de smeltovens -de ertsen werden ter plaatse gesmolten - afvoerden, staan nog overeind. De mijn ligt bovenop een berg en biedt dus ook een panoramisch uitzicht. Het gaat om een grote site, vroeger moet hier dus een gigantische drukte hebben geheerst, nu hoor je alleen nog de krekels. Eind de jaren '50 stopte de ontginning. Heel wat mjnwerkers raakten zonder werk, maar net toen werden buitenlandse arbeidskrachten gezocht voor onze mijnen. En dus kwamen mijnwerkers uit Mazarron hun ervaring hier aanbieden. Een aantal van hen of hun kinderen is nadien terug getrokken, en zij spreken nog altijd onze taal. Maar zij vertelden hier ook aan vrienden, buren en collega's over hun thuisstreek en zo gingen nogal wat mensen uit Heusden-Zolder naar ginder om te overwinteren - in een streek die niet door het massatoerisme is overspoeld - en anderen hebben er zich zelfs definitief gevestigd. Soms gaan ze nog eens wandelen op de mijnsite, zoals wij dat hier ook doen. (meer foto's)22812