DOORPRIKT: De overvloed aan schaarste
Het begint te klinken als een cliché ... aan het eind van het jaar denken dat het volgende jaar moeilijk nog slechter kan, om dan 365 dagen later vast te stellen, dat er wel degelijk nog veel meer slecht nieuws in de lucht hing.
Wat was 2022 toch weer een jaar! Een ondenkbaar gewaande en barbaarse oorlog in Europa, dreigend wapengekletter in andere delen van de wereld, een escalerende wapenwedloop, corona dat mondiaal toch nog niet onder controle blijkt, een energiecrisis die de oliebom van 1973 in shockeffect dreigde te overtroeven, de klimaatcrisis die zich steeds meer laat voelen, dictators die overal de kop opsteken ...
Daarbij heeft één woord de debatten meer dan ooit gedomineerd: schaarste! Het samenvallen van al die crisissen leek een schaarste op alle fronten teweeg te brengen: schaarste aan granen en oliën door de oorlog, schaarste aan groenten en aardappelen door de hitte, dreigende schaarste aan drinkwater door de lange droogte, schaarste aan gas, een dreigend elektriciteitstekort in de winter, schaarste aan onderdelen en grondstoffen door de oververhitte economie en logistieke problemen, schaarste aan arbeidskrachten - van fabrieken tot onderwijs - schaarste aan kinderopvang, ...
Die overvloed aan schaarste zet onze relatieve zorgeloosheid die we al sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog koesteren, plots op de helling. Stomen we lijnrecht op een Armageddon af en is er geen ontkomen meer aan? Een analyse van de realiteit noopt ons gelukkig tot een aantal nuances.
Natuurlijk, mocht die dwaas in het Kremlin - of zijn acolieten want zijn carrière is ook eindig - alsnog op de knop drukken, dan kijkt de wereld tegen een catastrofe aan, en dan zitten we hier verdorie dicht bij enkele doelen. Maar laat ons er van uitgaan dat de oorlog vroeg of laat stopt, en dat een aantal bevoorradingen zich traag zullen herstellen. De economie is ondertussen aan afkoeling toe, zodat ook daar de toeleveringsproblemen zullen wegsmelten. De spanning op de arbeidsmarkt zal wat wegdeemsteren, maar toch zijn structurele maatregelen nodig om meer mensen aan het werk te krijgen en daarnaast de problematiek van specifieke beroepen aan te pakken.
En wat olie, gas en elektriciteit betreft ... daar is eigenlijk geen sprake van een tekort. Er is alleen maar enerzijds een politiek gecreëerde schaarste en aan de andere kant de aanbieders van gas, olie en dichter bij huis elektriciteit die de situatie uitbuiten om hun woekerwinsten op te drijven, ten koste van de consument en de bedrijven.
Het klimaat is natuurlijk een ander verhaal. Dat we de ene periode uitdrogen of half verschroeien door de hitte, en de andere verdrinken ... dat kunnen we niet meer terugschroeven. We kunnen wel deels voorkomen dat het nog erger wordt, door een aantal knoppen om te draaien. Maar het zal serieuze inspanningen vergen en ook het inleveren van veel gemak.
De oorlog in Oekraïne heeft op Europees vlak al een aantal zaken versneld, toch één voordeel van de oorlog om even cynisch te zijn. 2022 is zonder twijfel een breekpunt in de Europese energiebevoorrading en de mundialisering van de economie. We kunnen grootmachten die andere waarden of belangen nastreven niet langer onze cruciale productiefaciliteiten of zelfs infrastructuren in handen laten nemen. Productie moet terug dichter bij huis gebeuren, we moeten in de winkel vaker op de verpakking kijken naar de herkomst van producten. En ervoor zorgen dat onze eigen voedselproductie - landbouw, veeteelt, fruitteelt, visserij, ... - leefbaar kan blijven ondanks de noodzakelijke klimaatmaatregelen.
Veel vraagtekens en bekommernissen dus die inderdaad het niveau van ons eigen Heusden-Zolder ver overstijgen, maar die ons in de laatste uren van 2022 misschien even mogen aanporren om verder te kijken dan de eigen dorpsgrenzen en die de klaagzangen en zure oprispingen op sociale media misschien wat ridiculiseren.
Maak er een mooi 2023 van, en voor straks ... proost ... op uw gezondheid.
Dirk Reynders - Internetgazet Heusden-Zolder
(Reacties op Facebook)
76298